Als je een goede baan hebt met de daarbij behorende zekerheid, dan is het best een grote stap om dat op te geven en een carrièreswitch te maken. Rosaline van Emous (28) deed het. Ze maakte de overstap van pedagogisch medewerker naar kraamverzorgende. ‘Het is een proces waar ik drie jaar mee bezig ben geweest.’
Van jongs af aan wist Rosaline al dat ze met kinderen wilde werken. ‘Dat zit gewoon in me. En eigenlijk ging die stap ernaartoe als vanzelf. Na de middelbare school ging ik naar het Hoornbeeck College en deed daar de opleiding tot pedagogisch medewerker. Ook toen was het voor mij duidelijk dat ik op een kinderopvang kwam te werken. Ik liep stage, bleef plakken en werkte daar uiteindelijk acht jaar.’
Intensief
Rosaline blikt terug op acht mooie jaren. ‘Mijn werk was echt heel leuk. Ik had fijn contact met collega’s en de ouders van de kinderen. Maar het werk was ook heel intensief en soms ook pittig. Je bent de hele dag bezig met kinderen tussen de 0 en 4 jaar. Negen uur lang flesjes klaarmaken, schone luiers geven, buiten spelen, ze laten ontwikkelen en leergerichte activiteiten aanbieden. Je staat altijd aan. Continu kinderen om je heen is reuzegezellig, maar ook druk. Op een gegeven moment kwam bij mij het besef: ik ga dit niet mijn hele leven volhouden. Zou ik niet iets anders moeten doen?’
Drie jaar
Haast had Rosaline niet, dus het duurde uiteindelijk nog vijf jaar voor ze haar definitieve switch maakte. ‘Het was niet zo dat ik mijn werk niet meer leuk vond. Dat maakte dat ik het nog een poos kon volhouden en geen overhaaste stappen wilde zetten. In mijn achterhoofd bleef ik natuurlijk wel nadenken over wat ik dan zou willen. Door corona vertraagde het hele proces. Uiteindelijk was ik er zo’n drie jaar mee bezig. Op het ene moment meer, dan op het andere. Ik twijfelde over wat ik wilde. Ik houd ervan om creatief bezig te zijn en bak en kook graag. Ook het doen van de haren van kinderen vind ik altijd heel leuk. Moet ik daar dan iets mee? Maar het is lastig om daar je brood mee te verdienen. Uiteindelijk wist ik wel dat ik iets wilde doen met het zorgen voor mensen. Dat ik iets voor iemand kan betekenen, vind ik waardevol en belangrijk. Maar dan kun je alsnog honderden kanten op.’
Meeloopdag
Uiteindelijk maakt Rosaline de keuze voor de kraamzorg. ‘Steeds meer mensen in mijn omgeving zeiden tegen mij: “Is kraamverzorgende niet iets voor jou?” In eerste instantie dacht ik van niet. Het zorgzame zit wel in me, maar ik wist niet zeker of ik dat ook zou kunnen voor een moeder. Daarnaast leek het me niks om een bevalling mee te maken. Toch bleven mensen het tegen me zeggen. Als ik het zelf aan iemand vroeg, werd dat eigenlijk ook altijd bevestigd. Zelfs door ouders op het werk. Als je het zo vaak te horen krijgt, dan moet je het wel gaan uitzoeken. Daarom besloot ik een dag mee te lopen met een kraamverzorgende. Dat was een geweldige dag. Het voelde alsof ik dit werk al jaren deed.’
Bevestigd
Toch duurde het nog een hele tijd voordat Rosaline uiteindelijk de definitieve keuze durfde te maken. ‘Voor mij is het heel belangrijk dat God mij daarin de weg wijst. Ik wil Zijn weg volgen en niet mijn eigen pad. Hij heeft bevestigd dat dit de weg is die ik mocht gaan. Ik vond het spannend om deze stap te zetten: ik heb acht jaar werkervaring, salaris opgebouwd, een eigen huis … Hoe gaat dat straks? Wat ga ik verdienen als leerling? Kan ik alles dan nog wel betalen? Ik was zo gewend aan mijn zelfstandige leven; dat wilde ik niet opgeven. Ik had een band opgebouwd met de kinderen, hun ouders, met collega’s. Wat laat ik achter? Wat krijg ik ervoor terug? Voor mij waren dat grote vragen. Door een Bijbeltekst heeft God laten weten dat ik me daarover geen zorgen hoefde te maken. Dat was heel bijzonder.’
Wennen
Rosaline laat het oude, vertrouwde achter zich en schrijft zich definitief in voor de opleiding. ‘Toen dacht ik: nu is het echt! Spannend, maar ook opgelucht. Ik heb gewoon de keuze durven maken. Het was voor mij wel even een ding dat ik leerling werd. Normaal begeleidde ik stagiaires, nu werd ik zelf begeleid. Dat doet onbewust toch iets met je eigenwaarde. Tegelijk: je weet waarvoor je het doet en dat geeft energie en motivatie. Wat ook wennen was, is dat mijn werkritme totaal veranderde. Ik had een vaste baan met vaste dagen en tijden. Nu werk ik onregelmatig, in de weekenden en ‘s nachts. Soms zit ik ook in de wacht: dan weet je maar nooit of je wel of niet opgeroepen wordt. Ik ben minder flexibel als het gaat om afspreken met vrienden. In het begin vond ik dat pittig. Ik was er wel voor gewaarschuwd, maar ik dacht: dat zie ik dan wel, het zal wel loslopen. Maar ik geef eerlijk toe, ik heb me erop verkeken. Gelukkig heb ik daarin mijn weg gevonden. Nu vind ik het soms wel lekker dat ik vrij ben terwijl anderen werken. Het geeft ergens ook een bepaalde vrijheid.’
Bevalling
Inmiddels is Rosaline al zo’n negen maanden bezig met de opleiding en het gaat goed. ‘Ik heb absoluut geen spijt van de keuze, maar soms mis ik nog wel de kinderen en collega’s van mijn vorige werk. Ook het schoolleven was echt weer even wennen. Je bent een hele tijd eruit geweest en dan moet je ineens weer studeren. Gelukkig heb ik de meeste lessen online, dus die kan ik heerlijk vanuit huis volgen. Ik heb drie schoolblokken en daarna examens. Voordeel is ook dat ik 900 praktijkuren moet maken. Ik ben een doener, dus als ik eerst maanden in ‘Dat ik iets voor iemand kan betekenen, vind ik waardevol en belangrijk.’ de schoolbanken moest zitten, was dat een stuk lastiger geweest. Nu mocht ik na een halve maand studie al aan het werk. Ik zag direct waarvoor ik het deed. Op mijn eerste werkdag had ik gelijk een bevalling. Dat was supermooi! Ik zat er meteen vol in. Ik besefte hoe bijzonder het is dat ik zo dicht bij een heel mooie gebeurtenis mag staan. Voor mij was dit opnieuw een bevestiging dat ik de juiste keuze had gemaakt. En als ik zo’n kindje zie, denk ik: dan kun je toch niet meer ontkennen dat er een God bestaat?’
Voordelen
Rosaline geniet van haar werk. ‘Het mooiste aspect vind ik dat je aan het eind van de kraamweek ziet dat een moeder zelfstandig voor haar kindje kan zorgen en het allemaal ziet zitten. Dan is mijn doel geslaagd. Zeker als het gaat om het eerste kindje, want dat is nieuw en spannend. Eerder was ik bang dat ik het lastig vond om kort contact met de ouders te hebben, omdat ik bij mijn vorige werk echt een goede band kon opbouwen. Nu ben ik veel intensiever in een gezin aanwezig en is het ook goed dat ik weer ga. En als er meerdere kinderen in een gezin zijn, kan ik mijn ervaring in de kinderopvang goed gebruiken. Bij mijn vorige werk zorgde ik al voor kinderen vanaf 3 maanden. Dat is ook een voordeel. Ik kan ouders al vertellen wat er komen gaat en eventueel tips geven. Een ander voordeel van dit werk is dat ik op heel veel verschillende plekken kom. In tegenstelling tot mijn vorige werk waar ik altijd op één locatie kwam. Die diversiteit vind ik leuk!’
Tips
Voor wie overweegt om te switchen, heeft Rosaline tips. ‘Als je erover nadenkt, ga er dan actief mee aan de slag. Maak een plan. Mijn ervaring is ook dat je omgeving je echt wel wil helpen, dus praat erover. Mensen om je heen kunnen je soms beter advies geven dan jij aan jezelf. Wat mij hielp is de voors en tegens op te schrijven. Ik heb die bewaard. Op momenten dat je twijfelt of je de juiste keus hebt gemaakt, kun je die teruglezen en wellicht ontdekken dat de tegens zijn weggevallen en je de voordelen nu ervaart. Geef het ook de tijd. Zeg niet na een paar weken: dit is het niet. En: als het echt niet gaat, kun je altijd nog terug. Je hebt al een diploma en in de meeste sectoren is er werk genoeg. En ik geloof dat als je in vertrouwen leeft, er voor je wordt gezorgd.’